Nijmegen staat bekend om zijn “krachtplaatsen”. Dat zijn leylijnen, of de wetenschap (?) van de geomantie. Deze leylijnen vormen krachtplaatsen en de grenzen van deze krachtplaatsen “staan bekend” (aanhalingstekens, want ik had er tot kort geleden nog nooit van gehoord) om hun energie-wezens, die als poortwachters fungeren.
Maar deze week heb ik ontdekt dat onder de plek die ik de afgelopen drie jaar dagelijks bezocht om de egels te voeren, een hele andere lijn ligt.
Namelijk een frontlijn.
Op de hoek van de Houtlaan en de Heyendaalseweg woedt al decennialang lang een heilige oorlog om een piepkleinstukje grond, waar de broeders uit het voormalige klooster van het Berchmanianum heel helder over waren;
Dat stukje grond, dat is van Jezus.
Op de hoek staat dan ook een enorm Christus beeld.
Wat er ook staat is een wirwar aan vluchtheuvels en straten die onder de vreemdste hoeken – waar zelfs de meest ervaren Geomantoloog’s leylijnen-radar van op hol zou slaan – op elkaar uitkomen, waardoor de kruising in een levensgevaarlijke potpourri van wegen is veranderd.
Met de huidige oorlogsdreiging zou ik zeggen, ik weet niet van waaruit we de vijand verwachten, maar als hij over de Heijendaalseweg Nijmegen binnen wil trekken, dan denk ik dat we redelijk safe zitten.
Maar de Gemeente Nijmegen is less concerned met oprukkende tanks, en heeft meer oog voor de vele verkeersslachtoffers die het kruispunt jaarlijks eist, dus die heeft alle ballen op de aanleg van een schitterende rotonde gezet.
Een Ovatonde, zelfs.
De broeders kunnen er niet meer voor gaan liggen, en de Gemeente laat Jezus zelfs staan, dus what could possibly go wrong?
Nou vind ik zelf de combinatie Nijmegen en experimentele rotondes niet heel geruststellend (was het Keizer Karelplein niet het onveiligste punt van Nederland?) maar Whatever, take it away met de Ovatonde, zou ik zeggen.
Totdat ik er dus na drie jaar vredig de egeltjes voeren achter kwam dat er een hele nieuwe “krachtplek” is ontstaan rondom wat ik toch stiekem “mijn” egelplaats was gaan noemen!
Ik weet niet wat voor weerstand of acties ze verwachten rondom Le Ovatonde
-Dat mensen zich aan Jezus vastlijmen? Soep op het transformatorhuisje dat een monumentale status heeft? De good old actievoerders-binden-zich-vast-aan-de-twee-bomen- die-gekapt-worden?
Voor meer informatie:
Gevaarlijk kruispunt gaat op de schop: naast het Berchmanianum komt een ovatonde
Vox 05 dec 2025 –
Maar het nieuwe krachtenveld rondom het voeren van de egels was plotseling verrassend vijandig.
Van de ene op de andere dag ben ik gestopt met egels voeren.
Ik hoopte ooit de Jane Goodall van de egels te worden (lees: mij tot op hoge leeftijd hiervoor in te kunnen zetten) maar je loopt natuurlijk altijd het risico dat je de Dian Fossey van de egels wordt.
Zij stierf omdat ze de gorilla’s beschermde, en daar is ook een speelfilm over gemaakt.
Ik wilde dat mijn levensverhaal geen Egels in de Mist ging worden, dus toen ik merkte dat het krachtenveld rondom “mijn” (ja, nu dus niet meer, maar ik mag het dit weekend nog heel even zo noemen want op maandag en dinsdag heb ik nog gevoerd) egelvoerplaats in beweging was gekomen, heb ik het hazenpad gekozen.
Ik raad je af je de komende maanden in je eentje bij deze bosjes hoeklaan Heyendaalseweg-Houtlaan op te houden, en ook met zijn tweeën op je hoede te zijn.
Het was een raar sfeertje, en ik heb vertrouwen in mijn intuïtie, maar natuurlijk hoop ik van harte dat ik het bij het verkeerde eind heb.
En dat 53-jarige dierenbeschermers hier wel zonder gevaar voor eigen leven hun werk hadden kunnen doen.
Omdat het voor mij echt wel heftig was zo ineens losgerukt te zijn van mijn egelvoerplaats, heb ik de gelegenheid maar te baat genomen om het om te zetten in iets positiefs.
En dat is;
Ik wil jou vragen een stukje van de egelzorg over te nemen.
Als we allemaal af en toe een handje kattenbrokjes onder de boom strooien
(liefst de boom die het meest rechts staat bij de Egeltempel, want die is het droogst)
of wat water in de bakjes doen;
Dan moeten we toch een heel eind komen!
De bakjes voor water heb ik laten staan, en ik heb op de kaart getekend waar je ze kunt vinden.
zelfgetekende kaart van het Houtlaan bos
Er staan plastic bakjes van de AH, waar gesneden mango enzo in zat.
En deksels van honingpotten als drinkbakje voor kleinere dieren of insecten.
Eén fles van 1,5 liter is ruim voldoende om al het water te verversen, maar ieder gevuld bakje helpt al.
Het water wordt ook gebruikt door vogels, en het achterste bakje, met het meeste beschutting, wordt denk ik gebruikt door vossen want dat was iedere dag leeg.
Hoewel de meeste egels in winterslaap zijn, kan er in december nog een enkeling rondzwerven die nog niet dik genoeg is.
En daarnaast kunnen ze de hele winter wakker worden en dan willen ze snacken.
Ik bleef dus altijd voeren.
Zoals ik al zei kun je kattenbrokjes het beste onder de (op de kaart) meest rechterboom strooien;
Dan blijft het voer droog.
Noten en zaden kunnen ook, en dierenwinkels hebben ook egelvoer.
Om de zorg voor de vossen, egels en vogels nog bijzonderder te maken, heb ik ook de boomgeesten op de kaart gezet.
Dat zijn onze energiewezens, aan de grenzen van het landgoed.
Ik was de twee bomen vader en moeder gaan noemen, en je kunt ze om spirituele raad vragen of er even je hand op leggen.
En dan heb ik er nog wat bijgedaan, want door het voeren van de egels, heb ik ook het bos goed leren kennen omdat ik er vaak doorheen liep.
Helemaal aan de andere kant van de Houtlaan heb ik veel platgereden egels begraven. Op een open veldje met een dode boom die nog heel lang gestaan heeft, en waar een Bonte Spechten-koppeltje een nest in heeft grootgebracht.
De vermolmde boom is inmiddels gekapt, en heeft nu nog alleen een stronkje. Ik heb er een foto van gemaakt.
Het veldje daar heeft een aantal bomen, en is een mooi plekje om een diertje een laatste rustplaats te geven.
Wil je het diertje niet begraven, dan kun je op zoek naar een beschut plekje uit het zicht.
Bijvoorbeeld aan de Houtlaan.
Ik heb de boom op de foto gezet waar ik een keer een eekhoorn heb “begraven”.
Deze was nog helemaal intact, alsof hij door een hartaanval uit de boom was gevallen. Hij was ongelofelijk groot en zo mooi. Ik heb hem onder de boom neergelegd, helemaal achter de brandnetels en ver van de weg af.
Zo konden de andere eekhoorns ook zien dat hij dood was.
Egels kunnen ook levend lijken terwijl ze dood zijn. Sterker nog: Ik dacht een keer dat een egel dood was, en toen bleek hij nog te leven.
(Ik heb hem naar de opvang in de Thijmstraat gebracht)
Mijn advies is daarom overleden dieren die nog heel zijn niet te begraven, maar ergens neer te leggen. De aaseters kunnen de dieren dan nog opeten, dat is heel waardevol. Bijvoorbeeld raven, dat zijn aaseters.
Die wonen nu nog allemaal in Malden, bij het zweefvliegveld.
Maar misschien als we de dode wilde dieren in het Houtlaan Bos leggen, dan komen de raven ook wel deze kant op.
Dan wordt het een echt sprookjesbos.
👩🏼💻 Suzanne
Tikkie van de week
Facebook 🇳🇱Suzanne Beenackers Schrijver
🧵LinkedIn
📸 Instagram
Subscribe op dit blog
Voor meer sprookjes uit Nijmegen
De button zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechtsboven.
de Club op YouTube
voor Generatie X
Suzanne Beenackers 