Als je hoofdpijn hebt, verkeerd gegokt | Roulette (1984) – Bon Jovi

bootleg dvd van het tweede concert van Bon Jovi in Nederland, 1985

Gisteren schreef ik een blog over het eerste nummer Runaway.
Dit is de video die ik daarna gemaakt heb:
#1 Runaway | life lessons in Bon Jovi songs
Vandaag het tweede nummer: Roulette.
Album: Bon Jovi – Bon Jovi (1984)

Ter illustratie: Roulette op video

video: Roulette live 18 mei 1985, Tilburg
Dit was de tour die bij het album 7800 Fahrenheit hoorde, vandaar de naam van de bootleg dvd “Dutch Fahrenheit”
25 jaar later:
video: Roulette live 2 november 2010, Hawai
Op de Circle tour heeft Bon Jovi nummers uit hun oude catalogus gespeeld. Roulette was er één van.

Laat ik voorop stellen dat ik hier met hoofdpijn achter de computer zit, dus dat ik in elk geval verkeerd gegokt heb. En wellicht wat losse eindjes laat liggen of een nuance of wat mis vandaag.

Gisteren heb ik mijn Nederlandse videokanaal afgerond omdat ik gestopt ben met yoga geven op video en ik er op dit moment geen nieuwe serie voor heb.
En ik heb een uitleg filmpje voor mijn Engelse kanaal gemaakt, en de eerste van de life lessons in Bon Jovi songs.

Verder heb ik hier een blog geschreven, ik heb boekjes gemaakt van allemaal overzichts artikelen die ik nodig heb voor mijn Bon Jovi serie, ik heb yoga gedaan, een hele lange wandeling gemaakt met een vriend, en de site waarop ik Thor aan t kijken was, om in voorbereiding van de nieuwe Spiderman alle films uit de Marvel Cinematic Universe te kijken, liep vast.
Maar dat was niet zo erg, want dat laatste is ook wel erg hoog gegrepen.

Anyway, het was dus druk, en alle persoonlijke dingen liepen ook door waardoor ik dus vanmorgen met hoofdpijn wakker werd.
En dan met het voornemen om iets te gaan schrijven bij het tweede nummer van de allereerste Bon Jovi album (Bon Jovi- Bon Jovi 1984), getiteld “Roulette”.

En ik wilde het gaan hebben over gokken vanuit de visie vermijdingsgericht versus doelgericht, een onderwerp waar ik wel wat ervaring mee heb aangezien het voor mij een enorm Aha! moment was toen ik erachter kwam dat ik veel betere keuzes kan maken op basis van twee worst case scenarios, dan op welk scenario de beste uitkomst geeft.

Bijvoorbeeld, fictief: Zal ik wel of niet ieder half jaar naar de tandarts gaan met Corona?

Worst case scenario van wél gaan, is dat je in een circus van quarantaine etc komt te zitten, terwijl je geen tandheelkundige hulp nodig had en alleen maar voor controle kwam of een sexy polijstbehandeling.

Worst case scenario van niet gaan is dat je een ontsteking krijgt die voorkomen had kunnen worden als je er op tijd bij was geweest, je dagen kwijt bent aan gedoe, de noodtandarts, de tand verliest, en daarna met een gat rondloopt en/of met een slecht passende prothese en een traject van 1,5 jaar en 1500 euro nodig hebt om het er weer enigszins goed uit te laten zien.

Superhelder verhaal, ik kies 1!

Maar: “Ik wil een goed gebit (doelgericht), maar zonder tijd te verliezen aan onvoorziene dingen, moet ik dan in tijden van Corona wel of niet naar de tandarts gaan?”
?
Nou, ga er maar aanstaan. Kan linksom kan rechtsom, wie zal t zeggen.
Terwijl de vermijdingsopzet, de twee worst case scenario’s met elkaar vergelijken, direct een helder beeld geven.

Daar zou ik dus een stuk over schrijven. En ook dat veel boeken en adviezen zijn afgestemd op doelgericht zijn, dus dat je dit meestal zelf opnieuw moet framen als je vermijdingsgericht bent.
Maar toen ging ik Googelen en toen kwam ik erachter dat hoewel doelgericht inderdaad betere PR heeft en als wenselijker werd beschouwd, vermijdingsgericht iets heel anders leek te betekenen, dan hoe ik het had gedefinieerd.
En dat er een vier dimensie model was, waarbij mijn vermijdingsgericht/doelgericht uit twee verschillende stukken van het model kwamen, die niet zomaar los gebruikt konden worden.
Ja, dat kon ik er met mijn hoofdpijn allemaal helemaal niet bij hebben, maar mocht je het willen lezen hier is het:
Waarom zijn sommige leerlingen prestatiegericht en andere taakgericht?

Ik ben dus niet prestatiegericht, maar ik heb wel een poging gedaan om mijn vermijdingsdrang dezelfde aantrekkelijke éénpuntigheid mee te geven, want ik laat t kamp van de prestatiegerichten natuurlijk niet zomaar winnen.
Dat heb ik gedaan door een ultiem iets te bedenken wat ik ten alle tijden wil vermijden.
Net zoals prestatiegerichten altijd een ultiem iets hebben, wat ze willen bereiken.

Dat ultieme iets is: Ik wil hier op aarde doen waar ik voor gekomen ben.
Ik kan overal mee leven, maar dat ik mijn tijd heb verloren aan het micromanagen van het dagelijks leven, en daardoor niet heb gedaan waarvan ik gewoon voelde dat ik t moest doen, maar dat kon niet want (vul in microreden)?
Ik moet er serieus niet aan denken.

Dus zo’n dag dat ik teveel doe, moet je, of moet ik, dus eigenlijk ook in dat plaatje zien. Wat is het alternatief? Dat ik met balans, en rust en mediteren, en constant afstemmend op mijn omgeving, gestaag voorwaarts ga?
Voor iedereen die mij ook maar 1 minuut gezien heeft, weet dat dit niet mijn stijl is.

En aangezien ik gisteren wél precies heb gedaan wat ik moest doen om mijn grootste angst te vermijden, heb ik dus eigenlijk goed gegokt.
Ik heb gisteren gedaan wat ervoor zorgt dat ik aan het einde van mijn leven tevreden ben.

Terwijl als ik doelgericht ben, dan had ik op woensdagochtend gezegd:
“Ik wil een goed leven, maar zonder tijd te verliezen aan onvoorziene dingen, moet ik dan vandaag wel of niet all in gaan?”

Ga er maar aanstaan.

.
~Suzanne
Rock Star Writer

Een Engelstalige review van Roulette volgt binnen 48 uur op mijn Engelstalige YouTube
Iedere video krijgt eerst een column. De subscribe button voor dit blog zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechtsboven.