De kortste weg naar de roem is te zijn wat je wil schijnen.
Socrates

Mijn belangrijkste boodschap van dit stuk is:
Dat in beginsel beroepen die 2500 jaar geleden bij de Grieken door vrouwen werden gedaan, zich in 2022 niet automatisch lenen voor het starten van een eigen bedrijf, tenzij je bereid bent all-in te gaan op marketing.
Marketing is hoe je van iets waar men niet gewend is voor te betalen, komt tot iets waar je wel geld mee kunt verdienen.

En mijn belangrijkste boodschap van dit stuk is ook, juich nooit: 
“De zorg is een groeiende markt, want er komen steeds meer oudere mensen die zorg nodig hebben!”

Ik zeg:
De zorg is helemaal geen markt.
Men is al 2500 jaar niet gewend om voor zorg te betalen omdat dit werk onbetaald door vrouwen werd gedaan.
Er is een weg naar “buiten”, naar fatsoenlijk betaald krijgen, maar die heeft niets te maken met schaarste.
Noch heeft die te maken met het bouwen van een gezonde fijne samenleving waar we allemaal graag willen wonen.

De belangrijkste les, die ik je vandaag kan leren, is dat geld en macht al vanaf de Grieken bij beroepen zitten die te maken hebben met:
– geld
de Grieken hadden al geld, banken, leningen en verzekeringen
– handel
Athene had een keur aan wetten om bijvoorbeeld de graanhandel te reguleren omdat ze voor het voeden van hun bevolking afhankelijk waren van geïmporteerd graan, dat met schepen aangeleverd moest worden
– macht inclusief politieke macht
Dit werk ik in dit stuk niet uit, omdat het gaat over business modellen. Maar politieke macht is verbonden met economische macht. 

Doe business als een rock star (of juist niet):
De vergeten lessen van het oude Griekenland

Dit is de allereerste keer dat ik schrijf over een model waarvan de bouwstenen me al jaren duidelijk zijn, en ik heb zelfs al maanden internationale business cards met “Rock Star Yoga/ Business/ Writer”;
Maar zelfs nu ik het eindelijk opschrijf doe ik dat, zoals Socrates ook al zei, wetende dat ik niets weet.

Over een maand, over een jaar, over tien jaar, zal ik dit teruglezen en gruwelen over de incompleetheid, de draconische fouten of de schoonheidsfouten. En toch kan ik geen dag langer wachten met het delen van deze kennis.

Juist nu wel allemaal bezig zijn de brokstukken op te ruimen die de pandemie in ons economische leven heeft geslagen, en als je het wel heel goed hebt gehad de afgelopen twee jaar, dan zal ik je uitleggen waarom je sinds de Grieken al kan voorspellen welke sectoren het altijd goed blijven doen, en welke altijd het onderspit zullen delven –
Juist nu is het belangrijk uit te zoemen en te zien in welke hoek van het veld je staat, of stond, zodat als je opnieuw positie kiest, economisch gezien, je beseft welke uitdagingen dit met zich meebrengt, welke kansen die hoek biedt, welke onmogelijkheden en ook wat de instrumenten zijn om van de ene hoek in de andere te komen. 

Hoe je ervoor kunt zorgen dat je jouw werk, in jouw branche, op kunt trekken naar een niveau dat het geld oplevert en pandemie en oorlogs-proof wordt.
Hoewel zelfs de rijke en welvarende stad Troje viel uiteindelijk, dus aan alles zit een grens.

Voor ik aan dit stuk begin over de vier groepen in het economische spectrum, gebaseerd op al 2500 jaar van elkaar gescheiden rollen in de samenleving waarvan weinigen beseffen in welke groep ze zitten, laat staan een idee hebben wat er nodig is om van de één naar de ander te komen, wil ik toch Troje even als voorbeeld aanhalen van zowel de betrekkelijkheid van het doen van zaken
– wat heeft het tenslotte voor zin om geld te verdienen als je geen huis of koninkrijk meer hebt om in te wonen en er om je heen alleen maar armoede, dood en ellende is (een gedachte die nu meer courant is dan ooit) –
alswel dat Troje aangeeft dat je ook in de meest extreme omstandigheden geld zou kunnen verdienen als je handelt in schaarse goederen, als je handelt in valuta, grond, of grondstoffen; Of als je in de wapenindustrie werkt.
Maar je je af moet vragen of je dat wilt.

Ik heb in de jaren dat ik yogadocent was en het niet meer goed ging met de business, een situatie die nu absoluut nooit meer voor zou kunnen komen nu ik dit weet wat ik je zo ga vertellen, maar in elk geval in die jaren heb ik vaak gegrapt dat als ik zou gaan werken voor het geld ik wapenhandelaar zou worden.
Het verdient goed en er is altijd werk.

Voordat je onderstaande vier mogelijkheden voor een business, ook anno 2022, leest, moet je van mij verplicht een morele keus maken hoe ver je bereid bent om te gaan om jezelf en jouw directe familie te voeden of in veiligheid te kunnen brengen, ook nog als bijvoorbeeld de banken geen geld meer geven, de winkels geen bevoorrading meer hebben, of het geld niets meer waard is.

En – en ik weet dat ik nu je krijsende gedachten doorbreek van “Alles! Alles! Ik zou er alles voor over hebben!!!” – waar voor jou de grens ligt dat de maatschappij, de cultuur, en het land waar je in leeft het ook overleven.
Waar ligt voor jou de grens, waarin je jouw lot verbindt met het lot van je familie (wil je nog leven als je familieleden niet meer leven?), je wijk, je religieuze of sociale gemeenschap, je collega’s en de markt waarin je werkzaam bent;
En tot waar verbindt jij je lot met het lot van je land?

Zelensky heeft zijn lot verbonden met het lot van de Oekraine.

En zo denk ik dat er meer mensen zijn die niet tot het uiterste willen gaan om zichzelf te redden (zoals ik ook zei, “grapte” ik, dat ik wapenhandelaar zou worden), en waar dat punt ligt, definieert je morele kader voor zaken doen, maar zou ook je morele kader moeten zijn om ergens in dienst te gaan.

Als het milieu je na aan het hart gaat, dan verbind je jouw lot met dat van een leefbare aarde en moet je dus geen bedrijf beginnen noch voor een bedrijf gaan werken, dat deze waarde niet uitstraalt, deelt, en more importantly, in de praktijk brengt.

Onszelf verbinden met onze familie, of met de historie, de cultuur, het land waarin we wonen, of zelfs onze aarde, is zowel onze Achilleshiel want het beperkt onze mogelijkheden gigantisch, als onze grootste kracht want niemand vecht zo hard als zij die voor hun thuis vechten.

Ook hier is de Oekraine weer een voorbeeld van alles geven, en alle middelen inzetten die je hebt, om datgene waar je bereid bent voor te sterven, en wat voort zal leven lang nadat jij er niet meer bent, te redden.

Een professional omschreef de keus als:
“of je überhaupt iets wil, met deze maatschappij”
En dat het ook goed is als je er niets mee wilt.

Als jij je niet gezien voelt in deze maatschappij, of je zou echt bij God niet weten hoe je je ertoe zou moeten verhouden, weet dan dat dit je een enorme vrijheid geeft.

Op YouTube kun je dingen opzoeken over wereldburgerschap en internationaal , meestal digitaal, ondernemen. Of ondernemen zonder thuisbasis.
Dit heette tot een paar jaar geleden een location-free business, maar volgens mij heeft het zich inmiddels veel verder geëvolueerd tot je met verschillende paspoorten, en internationale bankrekeningen als een James Bond de wereld bewoond.

Je “hoeft” niets met de maatschappij, hier in Nederland.
In fact: Als je daar geen behoefte aan hebt, zijn je mogelijkheden vele malen groter dan voor hen die wel hier emotioneel gebonden zijn.
Gebruik ze.

Overigens zijn alle vier de business modellen ook toepasbaar op een landelijke of internationale digitale community op basis van een gemeenschappelijke interesse.
Het kan dat je lokaal niet gebonden bent, maar internationaal wel onderdeel bent van een community, die net zo valide is als iemand die ervoor kiest lokaal te ondernemen of lokaal hun publiek te zoeken.

Dus dan nu de vier business modellen. De vier groepen die al vanaf de Grieken gescheiden zijn, maar die we vaak door elkaar halen, vooral de eerste twee.

De eerste twee business modellen zijn namelijk

1. Community + 2. Business

Community is het “business model” van werk waar de maatschappij direct iets aan heeft, en vaak niet eens gewend is ervoor te betalen.

Publieke sectoren horen geen verdienmodel te zijn, maar zijn dit wel geworden. Deze  komen dan automatisch in “Community” terecht.

Eerder in dit stuk had ik het (dacht ik) (ik weet nu al dat ik geen tijd heb om dit artikel vandaag na te lopen!) over de gotspe dat de zorg een markt is;
Zij is geen markt.
Zorg als “verdienmodel” hoort dus automatisch in deze categorie verdienmodel, “Community”

Daarom noemen we mensen die misbruik maakten van ondernemen in de Zorg, ook zorg cowboys. Maar de waarheid is natuurlijk, dat deze deur nooit open had mogen staan. Op het moment dat je zorg als markt gaat zien, ben je zo ongelofelijk fout bezit, en heb je zo geen idee van wat de verantwoordelijkheden van de overheid zijn in het publieke domein;
Tja.
Dat dan mensen je portefeuille leegtrekken door de regels die jij zelf hebt opgesteld om jouw taak over de schutting te gooien naar verzekeringsmaatschappijen, gemeenten en zorgondernemers?
Dat viel te verwachten.

De publieke zaak en alle beroepen die nodig zijn om de samenleving fijn en leefbaar te houden horen thuis in “Community”
Dat zijn dus geen ondernemers.

En 2. Business is dan dus wel wat je ondernemerschap kunt noemen!
Hier valt geld te verdienen.
De manier om van geldverdienen in “Community” naar het lucratievere “Business” te komen, is door marketing.

Ik heb heel veel marketing gestudeerd, en ik vind het ook geweldig leuk om te doen!
Maar wat ik me niet realiseerde, is dat het voor de meeste vakgebieden zo hard werken is om marketing te laten werken, omdat je tegen 2500 jaar onbetaald of onderbetaalde dienstverlening aan het op-marketen bent.

En meestal word je zowel intern (stemmen in je hoofd) als extern (normen en waarden van je vakgebied of directe omgeving) tegengewerkt:
Want noch jij noch je omgeving herkent je dienst als iets waar riant voor betaald mag worden.

En ook:
Als ze het wel herkennen als iets waar voor betaald moet worden (bijvoorbeeld door je prijskaart!) dan zit het idee dat het een andere, lagere prijs zou moeten hebben zo vast in hun hoofd dat ze allerlei interne weerstand ondervinden.

Je kunt zelfs kritiek verwachten uit je eigen vakgebied, zodra je als dienstverlener, ambachtsmens of maker je prijzen veel hoger neerzet.
Het idee dat jij voor weinig moet werken, zit al 2500 jaar ingebakken.

Dus als jij nu anno 2022 moet kiezen voor een nieuw bedrijf, wees dan heel erg op beducht dat alles wat direct met zorg te maken heeft, en aanverwante beroepen die je zorgend kunt noemen, zoals yoga docent en masseur (de eerste, vaak ook laagbetaalde ring, om de zorg die vergoed wordt. Hier verschuift de druk naartoe zodra de vergoedde zorg vastloopt);
Dat je in die beroepen op enorme achterstand begint.

Ik heb het veel over de zorg, en vrouwelijke beroepen, maar ook praktische beroepen zijn in beginsel geen verdienmodel, omdat we ze als maatschappij op het meest fundamentele niveau keihard nodig hebben.

Er is dus wel een weg naar buiten voor deze ondernemers: Marketing.
Dus meer probleem-oplossend werken en vooral ook anders packagen.
Als jij een 6 weeks traject naar fysiek welzijn verkoopt, heb je een hele andere uitgangspositie dan als je wekelijkse yogalessen verkoopt.

Business model 3 is Art, kunstenaarschap en Business model 4 is Rock Star. Ik kom hier aan het einde van dit artikel op terug, maar eerst een uitgebreide, eigenlijk bijna aparte blogpost, over waarom we model 1 en 2 door elkaar halen;
Wat hier de implicaties van zijn voor zowel je bedrijf, je business model, alsook voor de maatschappij.

Ik weet dat het droge kost is, maar als het niet zo ontzettend belangrijk is om te weten waar jouw business in past, en uit welke kanten je weerstand kunt verwachten (extern alswel intern uit jezelf) dan zou ik je er absoluut niet mee lastig vallen.

Als je het volgende weet, dan kies je nooit meer verkeerd!

Dus!
Wil je ondernemer worden met een activiteit die primair Community based is? Dus die in eerste instantie heel veel waarde levert voor een wijk/ een samenleving, maar niet perse voor jouw bankrekening?

Dan heb je twee keuzes:

1. Je wordt geen bedrijf
   En laat andere instellingen, stichtingen, digitale platformen voor particulieren, vriendengroepen etc zorgen voor de locatie, verzekeringen, programmering, en voert het werk uit wat jullie afspreken of verschijnt op de afgesproken tijd om te werken voor mensen die jij een warm hart toedraagt. 
2. Je verandert je strategie/packaging en wordt een Business
   Dus je zorgt voor cashflow, en dan kun je daarnaast altijd nog filantropisch werk voor je community doen als je dat leuk vindt.
   Maar je stopt met je te identificeren met dat dat (de les in het buurthuis, het lesgeven aan de muziekschool, etc.) je business model is en dat daar de kachel van moet branden.

De Mega Paragraaf over het oude Griekenland en het verschil tussen Community en Business

Feitelijk is 1. Community helemaal geen business model, omdat het werk betreft dat bij de Grieken door vrouwen en door andere “niet-burgers”, werd gedaan.

Niet burgers, zijn alle vrouwen, alle mannen zonder burger-rechten, buitenlanders, en slaven die (mannen en vrouwen) 30% van de populatie uitmaakten.

Minder dan 20% van de “democratie” had burger status: Dit waren mannen die afstamden van een burger, én van een moeder die dochter was van een burger.
Of het waren mannen die hun burgerschap verdiend hadden door bijzondere verdiensten in het bijzonder, door in het leger te gaan.

Het werk dat 2500 jaar geleden door de 80% groep, de niet-burgers, werd gedaan, is tot op de dag van vandaag eigenlijk werk ten behoeve van de gemeenschap, en niet ten behoeve van je eigen portemonnee.

Dit in tegenstelling tot het werk dat 2500 jaar geleden door de 20% mannelijke “burgers” werd gedaan, want alleen zij mochten stemmen, alleen zij mochten grond en woningen bezitten.

Ik vraag me af of er al een olielampje gaat branden bij je?
Een kleine elite die al het geld in handen heeft?
Juist.
Die situatie is dus nog geen klap veranderd. 

Wat wel is veranderd is dat we vaak denken dat de niet-bezitters zomaar toegang zouden hebben tot deze middelen omdat iedereen nu stemrecht heeft, recht op onderwijs, recht op bezit. Er zou sprake “moeten” zijn van gelijke kansen en daardoor zou anno nu armoede en niet-bezit in meer of mindere mate aan jezelf te danken zijn.
Wrong.

Want de hele maatschappij is nog steeds gebaseerd op die hele laag van “niet-burgers” die onbetaald of slechtbetaald werk doen. Zij vormen niet alleen het bindmiddel van de maatschappij, zij ZIJN de maatschappij.
Zonder deze mensen hou je een land met witte mannen en vrouwen over, die vanaf de tweede wereldoorlog alles naar zich toe hebben weten te trekken, en de rest hebben overtuigd dat ze door hardwerken ook af en toe wat mogen zeggen.
En dat het heus allemaal heel eerlijk verdeeld is in de wereld.

Nu het goede nieuws:
Deze mannen en vrouwen weten dat zelf niet, en hebben welgemeend het beste met het land voor. We hoeven dus absoluut geen burgeroorlog te ontketenen, maar wat we wél moeten doen is op een hele andere manier gaan kijken;
-welk werk we kiezen
-hoe we ons geld verdienen
-en hoe we zorgen dat het werk dat niet economisch interessant is, wel gebeurt. Hoe we de samenleving “heel” houden, ook als we de kansen gelijker verdelen.

En daarover gaat mijn model, van de 4 business modellen.

Wat zijn je opties, als je een duurzaam financiële toekomst voor jezelf wilt opbouwen, en hoe kun je “ondanks dat” ook bijdragen aan de Community?
Aan de mensen en het land waar je in woont?

Dat was De Mega Paragraaf over het verschil tussen Community en Business!
Terug naar model 3 en 4! Over!

Business model 3. Art, kunstenaarschap

Hierbij maak je herkenbare en verkoopbare eindproducten met volledige artistieke vrijheid.

Voorbeelden van zeer succesvolle business modellen die Art zijn:
Disney, Coca-Cola.

Maar natuurlijk ook échte art. Een singer-songwriter maakt art.

En in de yoga hebben we Shiva Rea, die vanaf de late jaren 90 ongeveer 15 jaar lang yoga dvd’s en cd’s heeft gemaakt, die zo’n unieke artistieke expressie waren dat zij meer kunstenaar dan yogadocent is.

Iedere branche uit het “Community” level en iedere Business branche, heeft Art/ Artists.
Maar omdat de meeste branches het niet zo noemen dooft het meestal uit, of vervalt het tot een plat business model waardoor het direct de sprankeling verliest.

Of de kunstenaar valt terug tot hun “Community level” van dienstbaarheid, en ontkent daarmee de eigen kwaliteit van hun werk, waardoor ook het publiek deze niet meer kan zien.

Of iets kunst is wordt bepaald door de kunstenaar (citaat Warhol), en als de geniale yoga docent, chef kok, of cocktail makende barman, niet zelf ziet dat hun werk het niveau van kunst heeft bereikt;
Dan is het weg.

Business model 4. Rock Star

In het Rock Star business model, is niet wat je maakt herkenbaar, maar ben jij herkenbaar. Alles wat je doet vindt automatisch zijn weg naar je fanbase;
Je hebt volledige vrijheid te doen wat je wilt.

Als je een Rock Star bent, is het volstrekt onmogelijk je werk door iemand anders te laten doen, en de waarde zit in jouw persoonlijke aanwezigheid.
Je tastbare, verkoopbare werk (als je dat er is) zal natuurlijk in waarde stijgen na je dood, maar je werk stopt bij jouw dood. Zoals het werk van Warhol na zijn dood als merk doorging (Art, business model 3), maar er geen nieuwe kunstwerken meer uitkwamen, hoewel zijn zeefdrukken door een team gemaakt werden.
Warhol was een Rock Star, meer dan een Artist, omdat wie hij was cruciaal was bij het maken van zijn verkoopbare kunst. 

Een Rock Star kan zijn bedrijf niet verkopen, want hij is zijn bedrijf.
Of eigenlijk is hij dus helemaal geen bedrijf.

Hoewel de term “Rock Star huppeldepup” (schrijver, businessman etc) veel wordt rondgegooid, zijn er maar heel weinig rock stars.
Maar dit is ook omdat de Rock Star het verst afstaat van zijn eigen verdienmodel.

Een Rock Star neemt geen geld aan van zijn fans, en weet niet wie zijn werk koopt en wie niet. Hij is volledig vrij in zijn doen en laten.
Hij hoeft geen mailinglijst aan te leggen, geen opt-ins te hebben; Hij hoeft geen funnels te bouwen, en zelfs niet ingeschreven te staan bij de kamer van koophandel.

De hoogste “asset” van een Rock Star is charisma, en deze is nauw verbonden met hun seksualiteit.
Hun erotic capital, zoals dat in 2010 gedefinieerd is in een boek met dezelfde naam.

Net zoals een Artist, kan een Rock Star ander werk doen voor een inkomen.
Ze moeten echter altijd in de gaten houden dat ze voor hun werk hun assets niet aantasten, want dan kunnen ze het als Rock Star wel vergeten.

Voor een Artist is de hoogste asset artistieke vrijheid.
Zo is voor een Artist een commerciele samenwerking schadelijker voor hun imago dan voor een Rock Star, die er gerust een flesje Sauvage van Dior met bijbehorend lucratief contract in kan gooien.

De Rock Star uit de Griekse tijd was Achilles.
Een koning die Achilles kon overhalen voor hem te vechten, won onherroepelijk.
Achilles kwam niet alleen; Hij had zijn eigen eenheid van krijgers.

Iedere branch, iedere business, iedere ondernemer, die iets voor de samenleving wil doen en zich tegelijkertijd wil ontworstelen aan 2500 jaar ongelijkheid, heeft ergens in zijn hoofd, als identificatie, als archetype/ identity, die twee hoogste niveaus nodig.
De Artist en de Rock Star.

Zonder, win je de oorlog niet.

~Suzanne
analist & onafhankelijk yoga docent

☕️ Buy me a coffee
🥳 PayPalMe 

subscribe op het blog en je krijgt ieder nieuw artikel in je Inbox
De subscribe button staat ergens op deze pagina, waarschijnlijk bovenaan rechts

COMING SOON! 
Yoga op mijn Nederlandse channel! En ik-kan-niet-wachten! Het wordt zo leuk 😊
Tot die tijd kun je al wel Yoga in Wartime en White Tigress Yoga volgen op mijn Engelse channel:
Rock Star Writer YouTube

Je kunt mijn boeken
🐨The Little Mistress Who Turned Into A Baby Koala,
🎶🎸A Boyfriend Like Jon Bongiovi,
en 🐯White Tigress Yoga Workbook
online bekijken onderaan deze pagina:
https://www.lulu.com/spotlight/rockstarwriter
en daar kopen (internationaal),
of bij mij bestellen als je in de Benelux of Duitsland woont.
Stuur me een email met je bestelling.

Andere websites & social media;

Facebook Suzanne Beenackers schrijver
met beertje Puux

Nederlandstalige YouTube, reboot maart 2022!

en mijn favoriete hangout! 
Twitter (alle posts)

Engelstalig:
Rock Star Writer YouTube
Lifelessons in Bon Jovi songs + yoga

Rock Star Writer op Facebook 
Rock Star Writer blog
World Between Worlds
Daily Bon Jovi Yoga

Alle verhalen uit het verleden worden opnieuw geblogd/ gepost op:
https://suzannebeenackerscurated.com/